Nieprawda

Dla moich fałszywych przyjaciół i prawdziwych wrogów:)

Przygnębione myśli i smutne wspomnienia usypiają mój umysł.
Deszcz pełen goryczy i łzy wielkie żalu zabijają po kolei każdy zmysł.

Świat wydaje się taki przykry i ponury.
Jakby słońce nie świeciło a radość przysłaniały cierpienia chmury.

Słyszę tylko oszalałą wżawę i klasowy krzyk.
Przez me serce przelewa się bolesny tęsknoty łyk.

Za tym co mogło być i za tym co było.
Za tym co już nie powróci, aby się nigdy nie skończyło.

Siedzę na rozdrożu życia dróg.
Kto jest fałszywy przyjaciel, a kto prawdziwy wróg.

Ma dusza jest zbłąkana, a serce coraz bardziej rozdarte.
Zastanawiam się co naprwadę w życiu poświęceń jest warte.

Czekam jak obudzi się słońce i wleje w mą pustkę promyczek nadzei.
Będę wiedzieć co kocham i co jest kochane, tak jak inni wiedzieli.

autor

paulcia

Napisany: 2008-05-20 Dodano: 2008-05-20 18:46:36

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie