W nieprzejrzystej sukni...
Zgromadzone skarby w albumie obudzę,
zaszeleszczą kwiaty, które
darowałeś…
I tęczy też dotknę, by po rajskim moście
zawędrować dokądś… do Ciebie. Lub
dalej.
To skarby na kiedyś. Teraz jesteś
bliżej.
Spojrzeniem radosnym malujesz swój
ścieg.
Lecz nie czuję szczęścia. Nie czuję
łabędziem,
choć ukryłam w wierszu jego niemy
dźwięk.
I zamknę pamiętnik. Łza spłynie. O tak!
(Przed ludźmi ją skryję, aż na samym na
dnie)
Kiedy znowu zerknę w tajemnicy noc,
przywita mnie księżyc. Czy zniknie mój
lęk?
Ty spadniesz jak gwiazda. Dziś? (To tylko
czekanie)
I oświecisz blaskiem najsmutniejsze
wiersze.
Zostaną w pamięci. A miłość?
Pytaniem…
Czy słońcem? Czy deszczem, czy też darem. W
tęczy!
***
3 marca 2008 g. 15, 18
…Liryczny obraz tu i teraz, chwile niepewne…z łez, radości… czy pozostaną tak szczęśliwe, że je na nowo w treść otworzę, by żyły we mnie. I miłości…
Diabi
Komentarze (21)
Przepiękny wiersz, jestem pod wrażeniem
aż nie wiem co napisać. Cały wiersz ładny począwszy od
treści, pięknego języka do
rymów, lekkości, rytmiki ....
Super. Plus duuuży.
Pięknie piszesz, z głębi serca. Jak bym czytała własne
myśli tylko piękniej odziane w słowa
Na postawione w końcowej części pytania odpowiem -
wszystkim i niczym zarazem. Bo takie jest właśnie
miłości wspomnienie.
Lirycznie, romantycznie i niebanalnie poprowadziłaś
czytelnika po ścieżkach lęku, niepewności krzyżującymi
się z momentami szczęścia, radości...
Później będziesz wspominać przejrzysz album ,zasuszone
kwiaty teraz jeszcze trwa ..chociaż wkradła się
niepewność nie wiadomo co dalej i jak dalej.. Bardzo
piękny wiersz rytmiczny ..dobry
LIryczny klimat wiersza, rozmarzenia siegajace
zenitu.CAŁOŚĆ W WIELKIM STYLU dopracowana prawie do
perfekcji.Czuje wprawne piórko.