(NIE)SAMA

...metafizyczny wymiar ukochanej osoby...

Blask świec tańczy po ścianach
w rytm niesłyszalnej muzyki
poddany hipnozie
w nieświadomości
uciekających godzin.

W półmroku,
otulona puchem
jedwabnej pościeli,
delektuję się
rogiem obfitości
nocnej ciszy.

W sercu poruszenie,
świeży podmuch uczuć...

Dlaczego?
...Przecież jestem sama...

Świadomość unosi się
w próżni zmęczonego ciała,
w pragnieniu drży...

Dlaczego?
...Przecież jestem sama...

Utulone ciszą ciało
w marzenia porywa sen,
na ustach moich
ktoś pocałunek składa.

Dlaczego?
...Przecież jestem sama...

A może już nie?

...a usta Twoje jak kaszmir...nie przestawaj...

autor

beti027

Napisany: 2006-11-30 Dodano: 2006-11-30 02:19:54

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie