Niespodziewanie

wywiana codziennością nadzieja
pchnięta nożem niepewności wiara
miłość niezmieniająca się - ta sama
cierpliwie leży w półmroku duszy

niespodziewanie - wschód myśli wspomnień nieprzeżytych
drżące dłonie
chwiejny chód
zatracany oddech

umysł zamglony jasną poświatą
beztroskich chwil kilku
przeplatanych powracajacą nadzieją
kwitnący na nowo kwiat uczucia

nagle - cios nieoczekiwany
z tak bliska zjawia się
nie uciekniesz nie powstrzymasz nic nie zdołasz
myślisz, że jego obchodzi to, że kochasz?

autor

this*day

Napisany: 2006-06-17 Dodano: 2006-06-19 19:08:34

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie