Nieuchronnie

Nieuchronnie moja miła mnie zapomnisz
Nieuchronnie coś się zmieni także w nas
Jest `coś`co w tym wszystkim nie może trwać spokojnie
Nieuchronnie `to`się stanie nieuchronnie

Nieuchronnie codzień mamy nowy dzień
I choc tyle nowych nieuchronnie mniej są syte
Może jakiś kawał to,może jakiś sen
Dziwny-nieuchronnie chwycił nas nieznanym chwytem

Ktoś umiera,ktoś sie jednak także rodzi
By zachować opowieści życia ciągły tok
Ciągle ziemia dookoła słońca chodzi
Jakby jakiś anioł wciąż pogrywał w hula-hop

Kołowrotka tego skutki znamy
Codzień rano wstając,wieczór chodząc spać
Jedni z nas w dorażne gierki grają
Jnnym nawet już się nieuchronnie nie chce grać

Nieuchronnie,nieuchronnie
Nieuchronnie nie chce grać

A w dorażnych gierkach też to samo
Jedni mają,drudzy chcą mieć,inni nie
Jakby jakichś puzli niedoukładano
I te puzle nieuchronnie zwalą się

Puzle-puzle,lecz żyć trzeba nieuchronnie
Nawet gdyby anioł w hula-hop już przestał grać
Moja miła i cóż z tego że zapomnisz
Ty zapomnisz i zapomnę także Ja

autor

peter12

Dodano: 2005-11-15 11:12:20

Ten wiersz przeczytano 616 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie