Nieunikniona..

Na cóż nam pamięć hołdy i chwały ?
To tylko proch, to pył
Niczym garść wody w dłoni
Dobrze wiesz, że za jakiś czas
Ciężkim krokiem z południa
Przyjdzie Pani końca życia
Z zatęchłym uśmiechem
Zapuka do Twoich drzwi
Nie bój się - i na mnie przyjdzie pora
Z uśmiechem godnym rycerza
Rozpocznę niemy dialog
Z dumą w głosie wykrzyczę swe imię
Nawet gdy łza obudzi demony
Nie poddam się i stanę Jej na przeciw
Jednak przyjdzie taki dzień
Gdzie i ja będę musiała poddać się

autor

Cathrine

Dodano: 2007-06-15 19:39:04

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie