Niewierzyłam az uwierzyłam

Kocham...mówiłeś...kocham tylko Ciebie....wieczność przy Tobie widzę, jesteś mych marzeń spełnieniem...mym dniem, mą noca mą radością.

Nie chcialam wierzyć...
Bo w niezwykłość swoją nie wierzyłam...

Mówiłeś: skarbem jesteś, tak głęboko skrytym na dnie morza...jak perła najpiękniejsza lśnisz...

Patrząc w lustro nie widziałam tego blasku..tylko zponiewierane przez nienawiść świata oblicze...

czuć Cię obok siebie chcę, zawsze byc przy Tobie...nie opuszczac Cię...uszczęśliwiać jak tylko mogę

Czuć..czuż to znaczy myslałam, przeciez jak nigdy miłości i czułości od tego świata nie zaznałam...

Proszę podaj mi dłoń-rzekłeś...tak pragne byś przekroczyla ten próg byś uwierzyła, że piekną jesteś...

chciałam dłoń podac lecz zbyt mocno niewierzyłam...zbyt mocno siebie nienawidzilam za to kim bylam...

Podeszłeś , otarłeś mi łzę...usiadłeś obok i w milczeniu patrzyłes na mój ból istnienia...
Rzekłeś :juz nie masz sie czego bać, ja do końca świta będę obok Ciebie trwać...i chocbyś nigdy mi nie uwierzyła ja będę obok moja miła...

Jesteś do dziś dnia stóżem mych snów i dni...panem mych marzeń, władcą serca mego. Uwierzylam , uwierzylam, że świat może byc piękny
Poczulam co to moc miłości
poczulam co to więż
Poczulam, że Cie kocham i że ty kochasz mnie....

autor

Diabliczka85

Napisany: 2005-10-25 Dodano: 2005-10-25 00:17:11

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie