Niezmienny

czas jak puch
delikatnie poddaje się
podmuchowi wiatru
i silnej grawitacji
najpierw jest lekki
zwiewny bezwładny
nic nie robi na siłę
i przeciwko sobie
potem nabiera rozpędu
zlepia się z innym puchem
tworzy coraz większą kulkę
zaczyna martwić się o jutro
pod koniec przyspiesza
szybko opada w dół
ucieka przez palce
nie można go zatrzymać
u kresu wędrówki uderza
prosto na twardą ziemię

czas jest niezmienny
zawsze kończy tak samo

autor

karolinabojzan

Napisany: 2014-10-01 Dodano: 2014-10-01 19:06:53

Ten wiersz przeczytano 1649 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie