Niezniszczalna
Wszędzie biało, cisza aż dzwoni w
uszach.
Śnieg we włosach, ciepłe łzy na
policzkach.
Na co czekam? Czego jeszcze tu szukam?
Radość nie przyszła.
Między drzewa pójdę, tam mnie nie
znajdzie
głupia rozpacz - zabójczyni rozsądku
i nie wyjdę, nim emocji nie zgaszę.
Żalom dam odpór.
Pod jesionem smutną przeszłość zakopię,
a wiatrowi podaruję wspomnienia.
Krzyknę w niebo "zapomniałam o tobie!"
Jeszcze nie teraz.
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2014-01-27 11:39:43
Ten wiersz przeczytano 1339 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Przepiękny, melancholijny wiersz.
Zawsze wśród przyrody odżywamy
na nowo, tak trzymaj.
Pozdrawiam serdecznie.
:) ślicznie
Ann teraz już wiem gdzie można zakopać smutną
przeszłość,idę pod jesion :)) Piękny wiersz Pozdrawiam
serdecznie
Bardzo ładny wiersz.Śliczny koniec.
Tytuł "Niezniszczalna" i treść tworzy optymistyczny
przekaz silnego kobiecego ego:)
Jest pieśnią utkaną z zamysłów bardzo czekoladowych.
Bardzodo twarzy Ann.Z przyjemnością.
Do twarzy Ci w takich strofach :)
Pozdrawiam, Aniu.
Wzruszający wiersz o tęsknocie. Jakże mi bliski.
Pozdrawiam
Choć melancholię czuć w Twoim wierszu, to jest
nadzieja bo ją porzucasz. Pozdrawiam Anno
Smutny wiersz, ale przed sobą się nie ucieknie.
Też bym czasem chciała.
Pozdrawiam:)
Tak trzymaj. Bardzo ładny przekaz. Cieplutko
pozdrawiam
Piękna melancholia w strofach safickich.
Pozdrawiam, Aniu
Ważne, że rozstajesz się ze smutną przeszłością i
nowym patrzysz wzrokiem w przyszłość - pozdrawiam
Piekna melancholia:)
Pozdrawiam, Ann:)