(Nie)zwyczajny azyl
Jest takie miejsce na ziemi,
gdzie człowiek powraca myślami,
gdzie dusza usuwa się z cieni
mieniąc złotymi barwami.
Tam każdy zawsze jest sobą,
niczego nie musi udawać:
zostawia smutki i troski
by szczęściem się ludzkim napawać.
By odkryć wspomnienia z dzieciństwa,
wśród szumu liści się zgubić,
odetchnąć powietrzem magicznym,
uśmiechem promiennym się chlubić.
Komentarze (3)
Miło, optymistycznie :) dobrze mieć taki azyl...
rajska oaza...dom pełen dobrych wspomnień , ładnie i
optymistycznie
Gdzie jest to miejsce? Pięknie je opisałaś :-)