Nigdy sie nie obudzić,spać z...

Nad kartką białego papieru pod ciemnym niebem usnąłem .
Śniłem na jawie obudzić się chciałem.
Ciebie ujrzałem, obleczoną wiankiem polnych kwiatów jak promyk słońca,
Przebijający się przez chmury w dzień ponury stałaś Ty.
Długo patrzyłem,czekałaś na mnie będąc nocą nadchodzącą.
Patrząc w blask zabłąkanych gwiazd zdawało by się,
Że widzę pasmo twych płaczących włosów.
Księżyc obły z zawiści i zazdrości za purpurowymi chmurami skrył się,
Gdyż zobaczywszy blask twoich oczu szarzejąc stracił swoje magiczne właściwości
O Hadesie okrutny wynurzający się z czeluści Aheronu,
Dlaczego już chcesz ją zabrać? Jak Persefonę piękną!
Księżyc za sromotnymi chmurami ukrył cię.
Ty znikłaś, ktoś otworzył stęp,a ja obudziłem się żałując że to był sen.
Patrząc na białą czysta kartkę znów myślałem czemu znów nic nie napisałem,
Lecz są ślady,wiem! że płakałem.

Sen na jawie to demonów złudy. A życie to demon.

autor

mateo.g

Napisany: 2005-11-13 Dodano: 2006-11-01 20:03:03

Ten wiersz przeczytano 319 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie