Nigdy więcej

nie mam już siły płakać nad losem
noce bezsenne brak pocieszenia
nie wiem jak długo jeszcze to zniosę
że ciebie nie ma

a ja tak bardzo Boga prosiłem
Ty który światłem bezkresnym władasz
ocal nam matkę bądź miłościwy
nad wszystko błagam

niebo welonem dziś się nakryło
zsiniały usta zadrżały ręce
nie wiem co począć i jak żyć dalej
co ze mną będzie

wierzę że przyjdzie radości chwila
że się spotkamy po tamtej stronie
a wtedy niech mi Bóg świadkiem będzie
chwycę twe dłonie
i nie wypuszczę już
nigdy więcej

Arkadiusz Łakomiak

autor

PanMiś

Napisany: 2016-05-06 Dodano: 2016-05-07 08:22:04

Ten wiersz przeczytano 2002 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie