Nikt będąc kimś

nie nazywaj mnie więcej melancholijną lalką, w moim sercu jest pełno szczęścia!

Krew rozlewa się z ganka.
Gnij dziwko.
Kochasz być nikim.
Za grubym murem czekaj raj.
Szara katolicka pieśń.
Żyjemy w nostargii.
A w pustce pleśń.
Wrony osiadły na ręce.
Wyrywają serce.
Łzy ciekły i cieknąć będą.
To twoja praca!
Jesteś nikim.
Żadną Izoldą, Ewą.
nikim.
nikim.
nikim.

dla grześka, choć nie zasłużył. o.

autor

Olelia

Napisany: 2008-01-24 Dodano: 2008-01-24 22:00:36

Ten wiersz przeczytano 614 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie