trójkąt liczb

wyuzdana prawda zamknięta w klatce.
jego dłoń na jej piersi,
jej dłoń na jego torsie.
robienie niczego staje się złudzeniem,
pomykając wśród tłumu.
bal maskowy czas zacząć,
kilka tabletek ma ukoić ból.
melancholijna lalka błaga o przebaczenie,
a ty ciągle jesteś trzeci, niepotrzebny.
odejdź!
nie potrzeba im ciebie.
nie chcą już dziecka.
koc jest za krótki, marzenia zbyt błahe.
sierota przecina krąg szczęścia,
a z jej palców płynie strumień krwi.
gnije.
czego jeszcze chcą?





nadal nie rozumiesz,
czym jest śmierć, skarbie.
nie wyjaśnię ci tego na podstawie kwiatka.

autor

Olelia

Napisany: 2008-02-17 Dodano: 2008-02-18 16:38:31

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie