NIMFA 2
Zamieniła leśne ścieżki
na zimne chodniki
w dżungli pełnej istot grzesznych
niebezpieczne wilki
drzewa domy skamieniałe
nieba dotykają
a ludziki takie małe
w ich wnętrzach znikają
jeszcze nie raz ją zaskoczy
inność tego świata
moc używek też zamroczy
gdy się z nimi zbrata
wrócą do niej i dosięgną
tęsknot dawnych cienie
chce się chociaż jest to męką
godzić z przeznaczeniem
autor
ZOLEANDER
Dodano: 2017-02-20 16:30:31
Ten wiersz przeczytano 1141 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
te cienie dawnych tęsknot, pięknie, pozdrawiam
serdecznie
To ja ,,usunieta,, :)
To nie jej swiat, trudno sie odnalesc w tej innosci..
Przepiekny wiersz:)
Ciężko będzie o pogodzenie.
Twoja nimfa znajdzie swoje miejsce.
nie oddajmy wszystkiego przeznaczeniu. szukajmy i
miejmy wiarę. pozdrawiam :)
Ładne przeniesienie.. tu gdzie ja żyję, nimfy chodzą
jeszcze leśnymi ścieżkami. Twoje też może wrócą na
lepszą drogę.. To ich wybór.Pozdrawiam serdecznie