Nimfa, Bogini nie ziemska

Nimfo, aniele niebiański
Gdy cię ujrzałem
Aż zapłakałem
Istota, stworzenie, dziewczę złociste
W porwanych szatach na skraju ubóstwa
Spędziłaś swą młodość w niebiańskiej Arkadii
Przy boku swej matki, pięknej Inari
Lecz teraz, na ziemi
W krainie ubóstwa
Zapłacić Ci trzeba za lata dziedzictwa
Wygnana od matki, przez ojca Susanoo
Ukryta w klasztorze przed wzrokiem Dzeusa
Tułałaś się Nimfo po całym tym świecie
Lecz gdy cię ujrzałem
To wnet zrozumiałem
Panią ty będziesz moją i świata
Czcić ciebie będzie cała Atlanta
Tron twój jak oczy powstanie błękitny
A ja ci służyć będę pokornie
Póki nie umrę z troski o Ciebie
Tak też myślałem
Nim znikłaś w zaułku...

autor

hlopski

Napisany: 2012-05-01 Dodano: 2014-11-03 19:19:57

Ten wiersz przeczytano 578 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie