Nirwana

Przerażona upływem czasu, spoglądając w przyszłość zasłania oczy,
Drżącymi rękoma próbuje się złapać, zatrzymać, wyrwać z rzeczywistości,
Kolejny raz wszystko wiruje dookoła niej i przytłacza ją...
Nie potrafi się już podnieść.
Nie potrafi już nawet upaść.
Kolejny raz znalazła się na dnie.
Bezpowrotnie.
Mimo iż krzyczy z jej ust nie wydobywa się żaden dźwięk.
Mimo iż patrzy, nie widzi.
Nagle koniec.
Znowu to samo.
Wstał kolejny dzień.
Jawa gorsza niż sen.
-Już wstałaś kochanie?
-Już wstałam...

autor

Pati2700

Dodano: 2008-06-10 15:22:50

Ten wiersz przeczytano 1141 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie