Noc...

Bawię się w pokoju
koralikami mej ciszy.
Siedzę wpatrzony w mrok
chwili tej nadejścia.
Nie wiem już sam,
czy się z siebie śmiać,
czy łze jak kula armatnia utoczyć.
I tylko komar z siłą huraganu
szturmuje me okno.
Zaduma,uczucia ,myśli zaciskają pętle życia
na mym pochylonym karku.
Jesteś we mnie.
Jesteś w mej głowie.
Czuję Cię teraz obok zamykając oczy...
Jakże trudno jest wszystko pamiętać.

autor

P.R.W.

Napisany: 2006-08-03 Dodano: 2006-08-03 04:05:58

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie