Noc park i my

Każdy ma swój park, swoją ławkę i czasami wraca do nich wspomnieniami...

W bezkresnych niebiosach gwiazdy pozbierałem,
garść ich rozwiesiłem w parkowych lampionach.
całą noc w marzeniach słodkich szybowałem -
szczęścia poszukując na dębów koronach.

O! Spójrz na topolę, gdzie Amorek z łukiem,
strzałami po krzakach niby snajper sieje.
Serce me jednakże nie wybuchło z hukiem -
zranił mi jedynie wiarę i nadzieję.

Czasami nas Księżyc swą poświatą pieści,
Uczucie rozkoszy w sercach nam rozpala.
W liściach pozłacanych wiatr cicho szeleści-
miłosne wyznania z dna duszy wyzwala.

Kiedy zlizywałem sól z twojego ciała,
język w jędrnych piersiach z mocą zanurzałem.
Zdziwiony ze nigdy mnie nie zapytałaś -
dlaczego się wtedy w tobie zakochałem...

autor

Socha

Napisany: 2017-07-11 Dodano: 2017-07-11 11:15:25

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie