nocny

sen komody przy Beethovenie

na przerdzewiałym uśmiechu
paląc usta o metrów wargi
nieskończone
nieproporcjonalnie wplatając
palce wiklinowe pomiędzy dłonie

asymetrycznie

z powykrzywianymi oczyma
między prawdą a rzeczywistością
pojąc szmaty nieba
winem i kawą


mija mnie cień
brzmiąc strunami skrzypiec
zamykanych drzwi


znam już zapach kwiatów
od a do zet
i szczebiot komórek
od stóp do głów

autor

Azi

Napisany: 2006-02-17 Dodano: 2006-02-18 00:08:56

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie