z nocy 22 na 23 lutego 2005 r.

Dokonywano na mnie cudu. Kolejna dawka chemii
upośledzała coraz bardziej strukturę krwi, próbując
uciec cierpieniu korytarzem nosa. Splątana
tysiącem winylowych rurek szukałam kawałka
ludzkiej skóry. Bezskutecznie. Pomalowane zielenią
ściany wydawały się natrętne nie dając oczom
wytchnienia. Gasiłam światło. Ciemność dokonywała
sama wyboru. Nie musiałam zamykać powiek. Ból.
To on trzymał je na straży, zastraszone widokiem
ostatnich drgawek. Już jako nie ja przywoływałam
konwulsje, chcąc pozbyć się cichych pielgrzymek
dotykających mojego ciała. Garść włosów. Tylko tyle
mogłam ofiarować w zamian za uzdrowienie.

autor

Letnia sukienka

Napisany: 2005-09-25 Dodano: 2005-09-25 17:16:07

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie