Nocy godziny groźne wielce

Miasto mnie przypisane rodzi lęk
- Zasypia budząc cienie grzechu.

Godzinami późniejszymi, w jądrze siedząc
Dusze zlane dniami w maszyny trybikach
Szukają spokoju
By zaćmić kolor szarości
Dać upust stłumionej złości

Ja między nimi
Cicho, dyskretnie czekam czasu
Kiedy nieistniejący znak dostanę

I jest! I słuch mi atakuje dzwon!
Dlaczego inni nie czują?
Ah, dzwonu nie ma.
Jednak mnie latarnie tak nagle napadając
Zatapiają w chwili jednej ziemię sczerniałą
Złota drobinami, promieni krzykiem

Oni wokół mnie
Nagle oddając ludzkie twarze
W pogoń za szczęściem podłym się rzucają

Niepokój zezwierzęcenia
Sięga wszelkiej chęci sklepienia;
Pragnę się oprzeć złej woli
A jednak w bagno skaczę pierwszy

Ja między nimi
Oni między mną

autor

Waryjat

Napisany: 2007-06-03 Dodano: 2007-06-04 01:30:01

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie