non omnis memoriam
Krzyże,
słyszę
jak krzyczą:
Pamiętaj!
Inne, mogę przysiąc,
łkają: Przyjdziesz na cmentarz?
Ostatnie są jak kropka nad „i”.
Gdy nikt
nie przystaje,
szepczą: Zapomniałeś.
autor
DoroteK
Dodano: 2014-09-11 06:30:38
Ten wiersz przeczytano 2498 razy
Oddanych głosów: 78
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (83)
Bolesne wspomnienia,pozdrawiam Dorotko :)
Chyba, kto żyw nie zapomniał
jedenasty września
chyba nigdy nie zapomnimy
Pięknie dziękuję za wizytę i ciepłe słowa
Serdecznie pozdrawiam życzac miłego weekendu :)
Idąc alejką na cmentarzu - dosłownie tak się myśli.
Zawsze przystaję przy zaniedbanych krzyżach na
cmentarzu, czasem nawet w lesie i w polu. Sprzątam, co
się da i zapalam znicz. Wiem, że należy się to zmarłym
od nas jeszcze żyjących, bo bez nich nie byłoby nas.
Pozdrawiam :)
Niezwykle ciekawie.
Mnie krzyż zawsze kojarzy się z cierpieniem.
Pozdrawiam serdecznie:)
przejmujesz do głębi - więcej nie napiszę, bo brakuje
słów
:)
@bo mini :-) kochana, dziękuję, że zauważyłaś tytuł,
myślałam, że już nikt nie zwróci uwagi :-( :-)
no i tytułem, non omnis moriar, kiedy in memoriam...
tą kropką nad i - zapukałaś mocno do naszych sumień...
;)
Piękny wiersz . Chylę czoła. Pozdrawiam gorąco i życzę
miłego wieczoru Dorotku . :)
nie wszystek umrę...intrygujący i nostalgiczny:)
miłego weekendu
Doroto bardzo poruszając miniatura
poczułem ciarki i ten krzyk krzyży
jestem pod wrażeniem
pozdrawiam