Z Norwida ziemi wołanie
Od wieków w zgodzie tu żyli wójt pleban i
pan
I nie raz piszczała tu polska bida
Zakusy robi teraz zachodni pan
Na prastarą słowiańską ziemie Norwida
Nie będzie krwi rozlanej
Wróg taktykę są zmienia
Orężem teraz mamona
Korona w ogniu cierpienia
autor
Martysia07;)
Dodano: 2008-01-20 09:15:03
Ten wiersz przeczytano 570 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
do kraju tego gdzie kruszynę chleba....gdzie tęsknił
Norwid...i inni poeci ..cóz czy my nie będziemy
tęsknić....daj Boze aby nam nie było trzeba...
interesujacy temat.. rozbiory...nei tylko
polski...kazdy kraj UE jest rozparcelowany na
czynnikie pierwsze../ ozdr.
A My? rozkładamy ręce za księżmi i nie czynimy nic.Ty
chociaż napisałaś wiersz. Mądry
Madry wiersz przedstawiajacy nasza rzeczywistosc.
wiersz traktuje o coraz częstszym zjawisku
przejmowania ziem i decydentów ponoć w słusznej dla
ogółu sprawie..a my tam swoje wiemy
I co najgorsze, że wszyscy chwalą takie poczynania -
tu przerwa na modlitwę - Boże oświeć ich Panie i daj
im na Kraj okiem gospodarza spojrzeć by prawdy
dzisiejsze dojrzeć.
patriotycznie piszesz ... a świat mamoną rozbiory
czyni...