nostalgia dziecinstwa...

Przez mojego tate ktory mysli ze robi dobrze, krzywdzac mnie najmocniej

Chcialam polozyc sie na sniegu...
Liczyc gwiazdy w moim oknie, siedzac na duzym, drewnianym parapecie...
Chcialam zobaczyc twarze moich przyjaciol, i odwiedzic moje miejsca ktore za mna tesknia, a ja za nimi...
Chcialam poprostu byc w moim miescie, spiewac polskie koledy i czuc sie jak w domu.
Chcialam pujsc na polska pasterke, tak poprostu wielbic malego jeszcze Boga...

Jestem tu w bezsnieznym miejscu. Wiaru tu tyle co mojej goryczy...
Jestem smutna i sama... tak bardzo niewinna...
Jestem w placzu bo nie moge... tak bardzo nie moge...

Nie kupie mojej milosci czapki z polski.
Nie dam moim przyjaciolka kupionych juz prezentow.
Nie pocaluje mojego przyjaciela na powitanie...
Nie bede sie cieszyc zimowym mrozem.

Wysle tylko kartki... dla kazdego z osobna...
Z najszczerszymi uczuciami i goracym usmiechem...
Wysle tylko kartki w bialych, zwyczajnych kopertach...
Tu tak bardzo sama... w tak zimowa pore...

Poprostu pamieci tych chwil spedzonych w Polsce, gdy bylam jeszcze dzieckiem... Z ogromna nadzieja... Szczerze...

autor

Latająca z wiatrem

Napisany: 2006-12-08 Dodano: 2006-12-08 13:04:23

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie