Nowa ja
https://www.youtube.com/watch?v=UFCksOccBxw
Jakoś inaczej widzę siebie,
gdy jesień wszystko zabarwiła.
W oczach wciąż płonie pierwsza zieleń
a w sercu gaśnie tamta zima.
Inne kolory, inna przyszłość,
choć przeszłość nadal we śnie gnębi.
-Ważne co będzie, nie co było
i co jest teraz tu na Ziemi!
Słyszę, jak echo mi to śpiewa,
(żeby nie pisać... Wyje z wiatrem),
bo kiedyś wiatr się już pogniewał
i rzucał w oczy wrednym piaskiem.
Może zatańczę w rytm śpiewania,
udając szczęście. Niech się spełni!
Dziś pierwsze kroki... Chyba stawiam.
Dlaczego czuję pustkę w głębi?
Witam Wszystkich po dłuższej przerwie:)*
Komentarze (48)
Kazdy kolejny krok wypelni pustke. Pieknie z powiewem
smutku. Witam serdecznie :)
:) Sturecki:) No i mnie rozgryzłeś;)
Dziękuję i pozdrawiam:)*
To refleksyjna podróż przez zmieniającą się tożsamość
i przyszłość. Początek wiersza ukazuje zmiany, jakie
niesie ze sobą jesienna pora, podkreślając nowe
spojrzenie na siebie, gdzie stare aspekty ulegają
transformacji. Wewnętrzny dialog wskazuje walkę
pomiędzy pragnieniem porzucenia dawnych problemów i
skupieniem się na obecnym momencie. Wiersz jest pełny
wewnętrznych kontrastów, symbolizujących transformację
i próbę zaakceptowania zmian.
(+)