Nowe spojrzenie
https://youtu.be/sABbZv2K5sI
W trakcie malowania słowem
cofam się pamięcią
wypływa łza smutku
słona kropla
zamieniła się
w radosną tęczę
jesienne kolory
nabrały sensu życia
babie lato nić przędzie
splecionym uczuciem
spotkania
przyszłych kochanków
mimoza wstydliwa
dostrzega piękno
w ogrodzie
muzyką duszy
pozostawia nadzieję
i marzenia
napełnia otuchę błękitem
i pomaga zrozumieć
czym jest samotność
autor
Iris&
Dodano: 2017-09-08 08:33:13
Ten wiersz przeczytano 1319 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Zasmuciłaś ale pieknie z nutką nostalgii
Łap łobuziaczki Mariolko na pogodny weekend :)
Jak zawsze bardzo mądrze refleksyjnie. Samotność to
coś okropnego lecz trzeba patrzeć w przyszłość z
nadzieją Pozdrawiam Mariolo
Z przyjemnością przeczytałam Irysku :-)
pięknie z nutką nostalgii i nadziei:-)
pozdrawiam:-)
Ładna, z nutką smutku nostalgia.
Miłego wieczoru Mariolku życzę,oczywiście z radością w
tle:)
Nostalgicznie, ładnie...jakoś jednak trochę smutno mi
się zrobiło jak jest słowo samotność; świetny klip+:)
pozdrawiam serdecznie Mariola
Ladnie.
Pozdrawiam:)
Irys...nie sztuka zjeść, sztuka strawić...ot i
filozofia płynąca z Twojego wiersza...pozdrawiam
serdecznie
Zrozumienie tego wszystkiego może być straszne.
Ładnie z nostalgią i nadzieją wiersz
Pozdrawiam
Jesienne lecz pięknie
Pozdrawiam
bardzo ładny wiersz pozdrawiam
Jesień ma to do siebie, że potrafi wprowadzić w smutny
nastrój
Pozdrawiam Irysku:-)
wiersz ładny ... jak można być samotnym wśród tylu
ludzi ....trzeba otworzyć serce i okno ...
wszystkim się jesienny nastrój udziela