Nuta

Skoczyć na ratunek swej godności
Ryzykując otwarte złamanie kości
Nawet ból, przeraźliwy, samotności
Byle nie ustąpić truciźnie podłości

Lepiej mi skonać z głodu i zimna
Jak bezpańska stara wyleniała psina
Niżby ręka moja była zbrodni winna
Niżby duszą mą zawładnęła siła ciemna

Otoczony maszkarami w noc na pustyni
Gdzie nie chodzą nawet świeci Kapucyni
Odnajduje siłę jasną w dawidowej pieśni

Kolorowe kwiaty nadziei wtedy pączkują
Pszczółki w paski atomem nektaru, częstują
którego oczy nie widzą palce świata nie czują

autor

Jaxamil KEDYW

Napisany: 2006-12-25 Dodano: 2006-12-29 00:52:11

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie