OBDARTA Z NADZIEI
Na ołtarzu wspomnień
perłowe korale smutku
nasączone łzami dnia
otulone przeszłością
miłością
uczuciem uskrzydlającym duszę
teraz jedynie pustka
martwe morze rozpaczy
bezwład emocjonalny
serce nad przepaścią
dolina mgieł zagubionych
opuszczonych obdartych z marzeń
nadzieja w kieszeni głupca
odpadki ubogiego człowieka
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2012-10-28 11:49:24
Ten wiersz przeczytano 500 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Anno twoje wiersze pomimo smutku czytam z
przyjemnością
bo jest w nich prawda - od tej drugiej strony
Och, jakie metafory, jakie nagromadzenie przecudnych
nowatorskich określeń, urzekł mnie ten wiersz,
zadumał, pobudził do refleksji... piękny!
Bez urazy nie wzrusza mnie to a wręcz przeciwnie
dziękuje za wszystkie komentarze Anna
Wysilone pseudo metafory w znacznym nasileniu nie
tworzą jeszcze wiersza - bez urazy.
Cudowny poemacik! Te perłowe korale smutku -
przepiękne! Tak się wzruszyłem, że normalnie czuję się
uskrzydlony jak rozgotowany kalafior.
Buziaczki.
smutny..moj klimat tez jest nasaczony smutkiem.
smutny...rzeczywiście....taki"bezwład emocjonalny" i
"nadzieja w kieszeni głupca" - super metafory
Uff! Jakie rozdzierające metafory - do łzy
ostatniej...