obetnij...wyrwij...zaszyj...

Obetnij mi uszy
Żebym już nie musiała słyszeć żadnych gorzkich słów, z niczyich ust
Wyrwij oczy
Żebym więcej nie musiała patrzeć na okrucieństwa tego świata
Zaszyj mi usta
Żebym już nie musiała wypowiadać zdań, które mogą kogoś zaboleć
Zabierz mi wszystko, czego mogłabym użyć do zadania ran
Zabierz wszystko, co mogłoby mi sprawić wielki ból
Bo ja już tak nie mogę żyć
Słysząc to wszystko
Widząc to wszystko
Wypowiadając to wszystko
A najlepiej poćwiartuj, wpakuj w plastikowy worek i wrzuć do Wisły
Przecież każda cząstka mnie może zranić, każda może zostać zraniona
Po co wogóle żyć?
Żeby ranić i być ranionym?

„Kiedyś kupię nóż, i powyżynam wszystkich wkoło...” Happysad „Ja do Ciebie”

autor

Kochająca

Dodano: 2005-11-09 19:34:54

Ten wiersz przeczytano 387 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie