Obłuda bliskości

Nadchodzi ciemność,
Cień Twego ciała
Osłania me serce,
Wyciągasz ostrze nienawiści
Bez łzy skruchy
Wyciskasz ze mnie krew,
Jak deszcz-
Ulatnia się ze mnie życie
Moje marzenia i plany
Unicestwiasz swą obojetnością

Nie mam już sił by bronić się,
Brak mi tchu by wołac o pomoc..
Zreszta i tak nikt nie usłyszy mego wołania,
Nie przyjdzie z pomocą
„nikt nie pomoże cierpiącemu!,
nikt nie uratuje konającego!”

Swiat kręci się obok-
Obojętnośc ludzi przeraża mnie,
Ludzi zwanych przyjaciolmi..
Tak puste obietnice,
Słowa szkliste i kruche
Jak zycie....

Umieram sama,
Zgoszkniała,rownie obojetna
Potrzebująca kropli miłości,
Która spłynęła obok zjednoczona z krwia.

Ostatkami sił,
Swą krwią skrobię napis
Na honorze świata
„przysługa przyjaciol
to ból i cierpienie,
wieczne rany
korony bliskości obcego dobra”

autor

mony-czka

Napisany: 2006-02-21 Dodano: 2006-02-22 16:27:48

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie