Obojętne pożegnanie świata

Delikatnie zbudzony ze snu
Wiatr otulony ciepłem życia
Przynosi nadmorskie wieści
O zapomnianych chwilach szczęścia

Nastąpiła pusta cisza
Pozwoliła odetchnąć...

Czarny, rozmazany tusz
Zagubiony w swym istnieniu
Spłynął po policzkach z łzami
Krystalicznie oddając ból minionego

Poszukując rozwiązania nicości
Staram się pożegnać

Pogodzona z martwym losem
Przygotuję końcowe zaproszenia
Na ostatnią imprezę tego domu
Będę obecna z innej perspektywy

"Obowiązują czarne stroje
Mile widziane wieńce lub czarne lilie"

autor

asiaaa

Napisany: 2007-01-25 Dodano: 2007-01-26 19:12:29

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie