Obraz cudu

Przyszłości!

Daj mi ten dzień,
piękny,
bez brzasku.

Ten jeden z niewielu,
szczęście i ukojenie
na skrzydlatym obrazie cudu.

Kolejny,
gdzie nie zadławię się
smakiem codzienności.

Jej czeluść
w woń smaku przebija.

Chcę znów ujrzeć
bladego gołębia
i nie dostrzec cienia.

Dzień,
gdzie wolność
od codzienności wolna,
a serce czyste
wśród chmur płynie.

Śpiewu ptaków,
zieleni wzgórz,
błękitnego niebios ukłonu.

Tego pragnę,
do tego dążę
i tego chcę.

Pałac pamięci szeroki,
marzeń ułany
i własny świat.

Gdy rzeczywistość nie wypali,
obłędny świat
ulgi tchnieniem.

Na ugodę pójdę
przed myśli zatrzęsieniem...

autor

Kejti

Napisany: 2013-10-10 Dodano: 2013-10-10 18:42:45

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie