obraz i dusza
obrazy malowane duszą człeka
twarze krajobrazy życie samo
uczucia zamknięte pociągnięciem jednym
powłoka farba zastygła na wieki
muśnięciem pędzla załatwiacie wiele
deska u płotu zastygła w zadumie
kwiat rozpromieniony wazon zdziwiony
przecież mu życie zabrano przed chwilą
malarze świata uczyć i historii
trzymajcie pędzel jak życie wam pisze
i dla potomnych ofiary ponoście
przeto obrazy kradną duszę życie
Komentarze (4)
bardzo dobry wiersz życzę dalszego rozwoju
cieplutki wiersz :) dobrze sie czyta
pieknie napisana poezja to sie nazywa miec dar:) duzy
plus+
Jestem pod wrażeniem. Też bym chciała tak pięknie
pisać. :) + Pozdrawiam.