Obraz pragnienia

Nie zapomnę Twego obrazu jednolitego,
twej twarzy wpatrzonej w zakamarki przeszłości.
Powiedz mi moja droga dokąd prowadzi ścieżka,
którą tak długo uparcie podążamy...
Nie moge dać ci tego czego ode mnie potrzebujesz,
moge dać ci jedynie siebie, moje serce, duszę,
powierzam Ci sie w całości.
Nie potrafię znieść bólu i cierpienia,
gdy nie ma Cię w pobliżu.
Smutek obrazujący mą mekę w piekle dorastającego ego.
Zaniechałem wszelkiej wędrówki do której przywykłem wracać wieczorami.
Pragnę tylko jednego, jedynego spokoju wszechwiecznego.
Nie potrafię się opamietąc za dnia, gdy chodzę polarną nicią czułości.
Na zawsze pozostanę sobą...takiego jakiego mnie poznałaś na naszej pierwszej randce.
Nic nie pozostanie wobec nas tajemnicze, jesteśmy sobie alfą i omegą.
Choćby jeden Twój żywy gest na który czekam latami...
zamienił me skrzydła jak u ćmy na wachlarz serafinów.
Cieszy się moja dusza gdy przygrywa jej ciepło Twojego serca.
Nie zostawiaj mnie w tym momencie gdy walczę z wilkami zazdrości i nieporozumienia...

autor

Beloghtar

Dodano: 2007-03-01 13:20:45

Ten wiersz przeczytano 431 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie