Obrus
Wiosno przyszłaś już od dawna
wplotłaś kucyk swego rzemiosła
pola łaki i ugory kwiat ostoi nic nie
szkodzi
w kwiat ubrałaś swoje dłonie
są i pigmenty rysy dążeń
piegi życia kropelki kawy
rozrzuciłaś swej enklawy
Wiara miłość obrus Lata
kazdy róg to jest zapłata
liryk i liryczna puenta
wiersze składnią obraz święty
i liryka limuzyna muza
lustra ściana wypełniona
na niej w nim jest obraz z życia
gesty morza księga odkryta
Jadwiga Halina Piekarz
Komentarze (4)
Uroczo o wiośnie i miłości :)
Pozdrawiam :)
Miłość i wiosna mają wiele ze sobą wspólnego. Ciekawie
napisane :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Tam gdzie miłość tam zawsze i wiosna.
Ładny, refleksyjny wiersz.
Pozdrawiam
Marek
Nietuzinkowa refleksja o wiośnie, pozdrawiam ciepło.