Obudzony instynkt

uuu... morderczy zew, aż strach trochę

Bardzo smutny wiersz.
Trzeba nauczyć się zapominać
o przykrych sprawach i iść do
przodu. Pozdrawiam serdecznie.

Eee...nie wierzę że aż tak ...wyciszyć takie
wspomnienia i dusza dojdzie do siebie...Pozdrówka
Zmegi.

Żeby zmora nie męczyła trzeba odciąć się od
przeszłości, powiem brzydko olać ją, go,
ich...pozdrawiam cieplutko

Miłość i nienawiść dzieli jedynie wąska miedza.
Zraniona kobieta potrafi rozwinąć w sobie najgorsze
instynkty.
Dobry wiersz Madziu. :)
Ślę moc serdeczności.

Zapraszam na Zjazd do Chorzowa październik... :)

Czasami i w ten sposób trzeba sobie
ulżyć...refleksyjny i ciekawy,pozdrawiam słonecznie :)

ojejku
a kiedy przytulisz ?

Przeczytalam i cichutko znikam.
Pozdrawiam:)

tylko tak zajrzałem, ale nie podchodzę+:) pozdrawiam

Aż korci, by przejrzeć się w tej wyzwolonej
drapieżności:)
Dziękuję za ciepły komentarz:)

A może to tylko wyobraźnia co by było gdyby ....Kiedy
nienawiść każe się człowiekowi rozwijać, staje się ona
jedną z wielu form miłości.

Zemsty pragniemy wtedy chciwie gdy ktoś nas zrani
bardzo dotkliwie... pozdrawiam cieplutko, :)

Witaj,

to brzmi groźnie...
Życzę zmiany sytuacji.

Dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

Każdy czasem tak ma. Myślę, że to minie, a peelka
odzyska spokój i radość.
Pozdrawiam Madziu :)