Ocal od zakochania...

Tak krzyczą poranieni , nie wyleczeni z ran! Ja
również kiedyś tak chciałam! Dziś wiem, że kochać to
jest szczęście , a większym jest jednocześnie być
kochanym. Wspaniale oddajesz w wierszu lęk przez
zniewoleniem miłością a raczej zauroczeniem. Więc bądź
ocalona od zniewolenia!

wiesz co mowisz przez ten wiersz,nie??-chłopcze wez
mnie w całośi!!;]
a tak na marginesie...jesli mozesz kochac to
kochaj....bo przeciez jak juz wszyscy dawno
spostrzeglismy , milosc przychodzi bardzo
nispodziewanie i w bardzo nieoczekiwanych
momentach..kiedy chcemy aby nas odwiedzila zazwyczaj
nie poka do drzwi,
pozdrawiem i zysze duzo usmiechu(kiedy sie usmiechamy
nawet kocha sie latwiej)
paulina