Ocean łez

Gdy tonę we własnym łez oceanie,
ni lądu, ni gwiazdy polarnej nie wyglądam,
bo donikąd zdążam
Na nic mi kompas i map zwoje,
gdyż straciłam szczęście swoje
Tylko mrocznej czeluści otchłanie,
i gdy spoglądam na nie
śmierci przejmują mnie dreszcze,
ale ja wciąż żyje jeszcze.
Niechże już me oczy zamkną się na wieki,
niechże już ciężkie staną się powieki,
A ciało moje bezwładu niech padnie,
a nie żyje tak nieporadnie.
niechaj sen wieczny mnie zmorzy
i duszę moją w łożu ułoży.
Ja zamknę oczy w słodkim ukojeniu,
i marzyć będę o Bożym zbawieniu,
Ale gdy otwieram oczy,
widzę tylko czeluści otchłanie
i gdy spoglądam na nie,
śmierci przejmują mnie dreszcze,
Niestety ja żyje jeszcze.

autor

motylek55

Napisany: 2008-05-24 Dodano: 2008-05-24 19:03:57

Ten wiersz przeczytano 726 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie