W oczekiwaniu na szczęscie
"Szczęściem jednego człowieka jest drugi człowiek."
Czasami się oczekuje szczęścia
Tak jak ludzie oczekują w suszę deszczu
nieba
lecz samo ono nie przyjdzie
Tylko z odwagą sięgnąć po nie trzeba.
Co niektórym się marzy gwiazdka z nieba,
lecz czy naprawdę do szczęścia aż tak wiele
nam trzeba?
Nie dobrobyt i fortuna czynią nas
szczęśliwymi
Tylko ta świadomość, że jesteśmy przez
kogoś kochanymi!
Wystarczy, że ktoś nas pokocha całą duszą i
sercem
Wtedy też otrzymujemy coś co jest skarbem
najcenniejszym.
Bo tylko miłość i czyjeś zrozumienie
Może nam dać szczęście i bólu ukojenie.
Można się wtedy poczuć naprawdę kochanym
A nie odtrąconym i niezrozumianym.
Miłość i szczęście jest jak pokarm
człowieka
Gdy go nie otrzymuje to życie powoli z
niego ucieka.
Pozostaje wtedy sam jak roślinka w czasie
suszy
Nie ma w nim życia i nic nie jest w stanie
go wzruszyć.
Poddaje się więc rozkładając swe bezradne
dłonie
Ale w głębi duszy coś w nim się jeszcze tli
To nadzieja że szczęście nadejdzie
A z nim piękniejsze i szczęśliwsze dni.
Szczęście to coś do zrobienia, ktoś do kochania i nadzieja na coś.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.