Oczyszczenie

Siedząc samotnie w pustelni życia
i wsłuchując się w dźwięki ciszy
błądzę wzrokiem i szukam blasku Twoich oczu.
Pragnę znów dotknąć Twojej ręki,
usłyszeć ten sam radosny głos
i poczuć ciepło oddechu.

Serce bije jak szalone,
już nie wytrzymuje morza łez.
Tak mu brak zrozumienia
i odrobiny czułości.

Mogłam dać Ci drugą szansę,
lecz kolejnej nie byłam w stanie.

Wbiłeś mi nóż w serce,
choć jedyny byłeś mi tak bliski.

Chyba byłam zbyt wyrozumiała dla Ciebie
i zawsze szukałam winy w sobie.

Teraz to wiem, spadło to na mnie
jak życiodajny deszcz i oczyszczenie.

Żałuję, że Ty nim nie mogłeś być...
Tak jak kiedyś...

autor

juwenta

Dodano: 2007-07-22 15:55:08

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie