od dna odbicie

Znów nad kartką, znowu piszę.
Znowu w oczach pękła tama.
Znów na cienkim włosku wiszę,
A pode mną przepaść sama.
Czy mnie wogóle los oszczędzi?
Ego z egiem- wielki rajd.
Balansuje na krawędzi
Dr Jekyl- Mr. Hyde.
Znowu w lustro patrzę w oczy.
Sobą jestem czy odbiciem?
Wszystko dziwnie się tu toczy.
Kto steruje moim życiem?
Jam jest Syzyf- Król Koryntu,
Uznasz pewnie za błahostkę,
Że za sprawa władz Olimpu,
Zamiast kuli wtaczam kostkę.
Moja droga płynie w różach,
Ślad wytycza ojciec ojca,
Wszyscy boso w swych podróżach…
Nie po płatkach, lecz po kolcach!
Znów fortuny kołem kręcę…
Co przyniesie mi Los Wielki?
Jaka dola wpadnie w ręce?
Wyznacznikiem gwint butelki.
Brzytwę łapię, kiedy tonę,
Lecz kaleczy ona dłonie,
A na głowie mam koronę-
Wbija się głęboko w skronie.
Mą wątrobę dziobią sępy,
Szklane ptaki z płynem w środku,
A psychikę rwą na strzępy…
Chcą mnie zdusić już w zarodku.
Chcą mej śmierci- chcą jej stale,
Pragną wrzucić w wilgoć dołu,
Lecz odrodzę się ku chwale,
Niczym feniks- ptak z popiołu!
Nie chcę życiem żyć nieżywych,
Lecz zwycięzcą być w tej walce,
Zacząć życiem żyć prawdziwym…
By nie ciekło złącze palce.
Znajdę na lenistwo sposób,
Także na słomiany zapał.
Nie chcę ranić więcej osób,
By na kłamstwie mnie ktoś złapał.
Nie chcę też o łaskę prosić,
Jestem sterem i okrętem
I choć wiele muszę znosić,
To ominę ścieżki kręte.
Dobrze, jeśli przyjdzie pomoc,
Razem łatwiej tkwić w swej wierze,
Jeśli nie, sam znajdę pomost,
Wskrzeszę kratki na papierze.
Wsiądę w łódkę i na morze,
Gdzie nie będzie żadnej burzy,
Żadnych fal i sztormów…Boże,
Daj mi siłę bym nie stchórzył!
Mam nadzieję, że nie śniłem,
Silny zbudzę się nad ranem,
No bo w proch się obróciłem,
No i z prochu też powstanę!!!

autor

knuropatfa

Dodano: 2007-05-22 21:14:10

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie