Od kruszyny po kosmos

Niby syci...a jednak głodni wciąż!
Dobry wiersz.
Pozdrawiam:)

zmusił do refleksji

Miałem kiedyś taką przygodę: Siedziała żebraczka pod
kościołem. Wyjąłem portfel i wysypałem jej wszystkie
drobne. Wybrała sobie "białe", a "żółtymi" rzuciła za
mną klnąc brzydko.

Distatek zatyka i uczucia czasem...
Dobra refleksja:)
☀

prawdy wiele a w zasadzie sama prawda
lecz potrzeby mamy inne już nie takie niewinne
już nam bliżej do piekła bram

nikt już nie potrafi cieszyć się z małych rzeczy a
ludzie pragną nie wiadomo co,
pozdrawiam:)

Wiesz, że dzisiaj chleb jest rzeczywiście powszedni, a
ludzie nie przestają narzekać.
Że i na chlebie robią kokosy, to inny temat, ale
ogólnie i generalnie, chleba w Polsce nie brakuje
chyba nikomu.

Pozdrawiam serdecznie wszystkich moich gości i
dziękuję za "podwierszowe" refleksje.

Aiszo, to piękne dziś i wyjątkowe... rzadkie...

Mądry i potrzebny wiersz
ZAwsze chleb przy pierwszym krojeniu przekreślam
krzyżem
tak robiła to Moja Mama
a jak mi spadnie kromka podnoszę i całuje
a krew mnie zalewa jak widzę tyle zmarnowanego chleba
wyrzuconego do śmietników
a na świecie bywa tylko głodu :(

Sam chleb przestał być powszedni.
Pozdrawiam :)

ładny, ciekawy wiersz. Dziś nikt nikt podniesie i nie
uszanuje kromki chleba. Pozdrawiam.

Mądry wiersz. Są ludzie którzy pragną chleba. Dla
innych sam chleb, to za mało, szukają czegoś bardziej
wyszukanego.