Oda do lasu

Ty wysoki, co całe wzgórze
I mnie na tym wzgórzu ocieniasz,
Zdobny w fiołki i dzikie róże,
Domu dzika, zająca, jelenia,

Poznaczony dla mnie siatką szlaków,
Bym nie zgubił się w tobie czasami,
Rozśpiewany tysiącami ptaków,
Rozszumiany potokiem, drzewami.

Ty zapełnisz mój każdy niedosyt,
Uspokoisz swym chłodem wysokim,
Gdy wiatr targa ci zielone włosy,
A ja przez nie patrzę na obłoki.

Tajemnica dawna cię okrywa,
Czary? Gdy się do kory przytulę,
To ból każdy w sercu się rozpływa
I ja też się rozpływam z tym bólem.

Dać się pieścić miękkim trawy falom,
Wsłuchać w szept twój tajemny wciąż chce się.
Bądź pochwalon, po trzykroć pochwalon,
Lesie!

autor

jastrz

Napisany: 2021-04-29 Dodano: 2021-04-30 00:00:41

Ten wiersz przeczytano 1383 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie