Odchodząc

Żyliśmy jak w bajce, w tej pięknej zielonej krainie,
Dookoła nas był smutek, ciężkie westchnienia i żal,
Ja kochałam wiosnę, ty wolałeś zimę,
Dałeś mi bukiet stokrotek a ja zrobiłam ci szal.

Chodziliśmy boso po zapłakanej porannej trawie,
Trzymając w rękach buty, szczęście i słońce,
Kiedy wiatr przestawał krzyczeć, mówiłeś "tu ci pomnik postawię,
Z liści i kwiatów zlepionych łzami, tu na łące".

Trwaliśmy kilka ładnych chwil w tym śnie niespełnionym,
Czytając od deski do deski nasze przeznaczenie,
Co ja mam teraz zrobić z mym sercem rozkrwawionym?
Jak mam zabić to pulsujące we mnie cierpienie?

Odpływasz powoli do miejsca, gdzie gaśnie iskra życia,
Dryfując na rzece powstałej z moich łez pełnych tęsknoty,
Nie mam już nic do stracenia, nie mam niczego do ukrycia,
Z sercem płonącym od bólu, oczami opuszczonej sieroty.

Zabierz mnie tam, gdzie twa dusza płynie,
Przytul mnie raz jeszcze, wyszeptaj coś do ucha,
Nie pytaj o moje życie, i ono kiedyś przeminie,
Zasnuj mnie w swej ciszy, gdzie nikt nie słyszy, nie słucha...

autor

Karolina

Dodano: 2006-02-06 01:48:27

Ten wiersz przeczytano 389 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie