Odchodzę

Odchodzę od występku, od zła i od Was.
Moi drodzy przyjaciele… obłudni, wyuzdani.
Odchodzę gdzie lepiej, gdzie ustaje czas.
I śmieję się w duchu i nic mnie już nie rani.

Nie ranią mnie kłamstwa, naciągane fakty
Nie winię was, bracia i siostry, za nic.
Choć wasze kłamliwe usta, fałsze, nietakty
Nienasycone są, nie znają już granic.

Idę do Pana… i wiecie co mu powiem?
Ze tam na dole nic się nie klei.
A jeśli nie uwierzy, słowa me ponowię
A On odpowie: „Nic tego nie zmieni…

Ciągle im powtarzam, że nad życie ich kocham,
Że za moją sprawą nic kończyć się nie musi.
Że razem z nimi jestem w smutku, z nimi szlocham.
A oni nic. Jak gdyby głusi.”

I łzy staną w oczach samego Boga.

autor

yohana

Napisany: 2005-04-05 Dodano: 2005-04-07 09:58:43

Ten wiersz przeczytano 646 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie