Oddaje serce, gdy zamieniam...

Dla Niego. Żebyś mnie kiedyś zrozumiał.

W moich słowach tylko miłość
Miłość w cierpieniu
Z cierpienia smutek i łzy
Smutek, łzy wraz z miłością
Koło się zamyka
I nie ważne dlaczego cierpię
Czy to powracający koszmar
Prawdziwego życia
Czy wrażenie twojego
Nieistnienia

Nic nie jest ważne
Moje życie to sen
Bo czasem nie czuje, że żyje
Ale nie umarłam
Za pięknie na piekło

Zasypiać nie chce sama
Boje się, że obudzę się
W prawdziwym życiu
Bez Ciebie
Sen życia pryśnie
Sny zamienia się w koszmary
Istniejesz?
Istnieje?

A tego co w mojej głowie się dzieje
Nie sposób wyrazić słowami
W moim sercu tym bardziej

Ale i tak wszystko to złudzenie
Życie- złudzenie
W życiu łudzę się
Łudzę się, że ktoś zrozumie mnie
Zrozumie moją miłość
Bo choć mówisz:

Że Ty
Kochasz
Mnie

Moje słowa nie robią na Tobie wrażenia.
Nic

Istniejesz?
Istnieje?

Teraz tyle jest „poezji”
Bursztynowe oczy
Włosy jak len jak miód
Miłość wielka nie skończona
Na zawsze tobie ja

A ja próbuje przebić się przez rutynę
Krzyczę
Krzyczę
Nic

Nie słyszysz mnie

Dorzucę rymy
Będzie bez rutyny

A ze mnie emocje kipią
Zmieniają się tak szybko
Że nie wiem co czuje
Co myślę
Teraz?
Też

Chwila oprzytomnienia.
Co ja próbuje?

Koniec.

autor

Niewyraźna

Napisany: 2006-02-21 Dodano: 2006-02-21 22:27:19

Ten wiersz przeczytano 427 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie