Odleciały razem z latem

Wróciłem z podróży z dalekiego świata
Odleciały nie czekając na nitki babiego lata
Stałem wgapiony w niebieskie niebo jak na rozstajach
Pamiętam, zaczęły śmigać z początkiem maja

Bezszelestnie latają nade mną biało czarne latawce
To opadają, to się wznoszą jak z mlecza dmuchawce
Szybują wesoło i lekko, oglądają mnie na balkonie z boku
Najpiękniej w maju podczas godowego lotu

Tańczyła mi co dnia czarno biało brać skrzydlata
Niosły się w meandrach po lasach po łąkach
Odleciały, to widomy znak końca pięknego lata
Smutny czas dla mnie, tańczyły niebem bez końca

Puste gniazda pod okapem, żadnej już nie widzę
Samotny na balkonie, słuchać będę tylko smutna ciszę
Są srebrne gołębie, sroki i chmara wronia
Uzmysławiam sobie, co rok to samo, lata agonia

Bezkres nieba nad miastem kołysze się i szumi
I chwiać się będzie drżeniem opuszczonego nieba
Zawróciły ubrane w fraczki, dziś już inne dla nich drogi
Smutny los, opuszczonego przez ptaki starego człowieka

Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-08-16 Dodano: 2012-08-16 05:26:18

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie