Odmiana

przeciez wiem ze nic nie zmienie
te same gruszki beda peczniec prozne jesienia
lepkie od slonka nasiona slonecznika odrodza sie
gdy deszcz ulozy mokre zwoje w chmurach

przekamrzaja sie ze mna pory rosna w lata
kazda rozwazna a ja przeciez w tym wszystkim niewazna jakby na uboczu
umykam promykom chociaz nie chce
snieg wywazony kra peka sloma sie sciele
na rzysku a strach udaje waznego
gdy wrona odslania mu oko

jednolicie zimny ksiezyc odmawia pacierze
sciezka w ogrdzie porosnie bez rozbieli luki nieba a fiolet zawsze posluszny na krotko

mimowolnie patrze na obraz
przykuwa wzrok pozlota ramy niejednolita
w czerni zarys twarzy
zareczam ze to moje odbicie

tylko ta fotografia
szara dretwa z kliszy rozchyla pomroki
wiem. czerwony sweterek w jelonki
podkolanowki azurowe usmiech prosto w oczy
taki bez przymusu jakby radosc sie rodzila w sednie samego momentu
warkoczyk ze wstazka jeszcze czuje uscisk

wytezam sluch ale nie slysze
milczenie
duchow dzwiek omija moje uszy

kiedys wykuje cisza znak na scianie
tuz obok szafy tylko szepne
pajakowi gdzie ma naniesc alfabet

sorry, nie mam polskich liter

autor

hewka

Dodano: 2007-05-14 00:23:36

Ten wiersz przeczytano 726 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie