Odszedłeś

Odszedłeś tak nagle,
bez pożegnania tak
zawinąłeś żagle-
-swojego życia znak
i chłodne twe ciało leżąc w białej sali
nie słyszy wołania żyjących z oddali,
nie słyszy już śmiechu i nie czuje głodu,
lecz jest nam bezcenne mimo swego chłodu...

Nie pomogła prośba, czas, ani modlitwa,
pozostała przegrana nam Twoja gonitwa
W Twym wnętrzu gdzieś śmierci pościgu za życiem,
Lecz ona złapała je tuż przed ukryciem
i okryła swą czarną, zimną peleryną,
By zatrzymać twe serce przed swoją godziną...

Udało jej się, więc czekaj na nas na górze
i zostań przyjaźni tej Aniołem Stróżem
Pilnuj by jak najdłużej przetrwała
Bo przy niej śmierć jest jak myszka mała
i ona pozbawi ją tej strasznej mocy,
by zaświecić wraz z Tobą nam na niebie w nocy...

Dla mojego przyjaciela...

autor

Zalovana Martuś

Napisany: 2006-06-28 Dodano: 2007-03-01 18:25:43

Ten wiersz przeczytano 828 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie